Раённы цэнтр народнай творчасці ў чарговы раз папоўніў скарбонку сваіх узнагарод. Дыпломам ІІ ступені ўзнагароджана народная майстрыха з в.Дарапеевічы Сцепаніда Сцепанюк. Яна разам з Валянцінай Струнец, дырэктарам РЦНТ, і народным ансамблем народнай песні “Рыцкі куфэрак” гарадскога ДК, прымала ўдзел у VІ рэспубліканскім фестывалі-кірмашы рамёстваў “Вясновы букет”. Мерапрыемства прайшло ў Лошыцкім парку Мінска.Сотні ўмельцаў з розных куткоў Беларусі прыехалі на гэтае мерапрыемства і прадэманстравалі тут свае вырабы. Яно ў чарговы раз стала сапраўдным маляўнічым святам.
У экспазіцыі маларытчан была адлюстравана багатая палітра традыцыйных рамёстваў рэгіёна. Яна ўражвала сваёй разнастайнасцю інепаўторнасцю. Наведвальнікі маглі ўбачыць не толькі калекцыю адзення Маларыцкага строю (10 спадніц, 4 жаночыя і 3 мужчынскія кашулі, 4 фартухі, 5 гальштукаў), але і ручнікі (20 вышытых і тканых), сумкі з лёну (тканыя, з маларыцкім арнаментам), палавікі, вырабы з бісеру і саломапляценне.
Удзельнікі фестывалю-кірмашу шчодрадзяліліся сваім багатым вопытам, дэманстравалі высокае майстэрства. Валянціна Мікалаеўна правяла майстар-клас па завязванню плата (наміткі), а Сцепаніда Аляксееўна - па вырабу льняных нітак з кудзелі на калаўроце.
Многіх наведвальнікаў фестывалю-кірмашу зацікавіла работа Сцепаніды Сцепанюк - вытканы вясельны ўбор нявесты і жаніха. Асаблівае захапленне выклікала белая сукенка нявесты. Народная майстрыха над вясельным уборам працавала больш за 4 месяцы.
***
Сцепаніда Сцепанюк– асоба знакамітая, яркая, саабытная.Яе, народную майстру, ведаюць і ў вобласці, і ў рэспубліцы. Нядаўна Сцепаніда Аляксееўна закончыла работу над вясельным уборам нявесты і жаніха, над якім працавала больш за 4 месяцы. Асаблівае захапленне выклікае белая сукенка нявесты: на палатне белымі шаўковымі ніткамі вытканы характэрныя ўзоры адноўленага маларыцкага арнаменту пачатку ХХ стагоддзя.
-Усім вядома, што новае – гэта даўно забытае старое, - кажа Валянціна Струнец, дырэктар Маларыцкага раённага цэнтра народнай творчасці. - Каб яно стала новым, неабходна пра яго ўспомніць. Сцепаніда Сцепанюк праз усё сваё жыццё пранесла тое, што трывала засталося ў яе памяці да сённяшняга дня з самага дзяцінства. Жанчына аднавіластаражытную тэхналогію ткацтва народнага касцюма Маларыцкага строю адзення. Выткаўшы не адзін дзясятак спадніц, кашуль, фартухоў і платаў (намітак), яна пачала новы пошук для папаўнення сваёй калекцыі касцюма.
Сцепаніда Аляксееўна чэрпае натхненне паўсюль. Стымулам для творчасці можа быць усё, што знаходзіцца побач і трапляе ў поле яе зору. Чарговым штуршком для жанчыны стаў пяты раённы агляд-конкурс абрадавага фальклору “Спадчына зямлі Маларыцкай”, у якім яна прымала ўдзел. На творчым спаборніцтве фальклорныя калектывы раёна прадстаўлялі элементы вясельных абрадаў сваіх населеных пунктаў.
-Усе нявесты на аглядзе-конкурсе былi апрануты ў нацыянальны касцюм, - гаворыць Сцепаніда Аляксееўна. – Пасля ўбачанага самой захацелася аднавіць-выткаць вясельны ўбор дзяўчыны пачатку ХХ стагоддзя сваёй мясцовасцi. Дапамаглі гэта зрабіць успаміны вяскоўцаў-старажылаў, а таксама – фотаздымкі. Усё ўзважыўшы, прыкінуўшы, села за кросны.
Ткацтва – праца складаная. Яна патрабуе канцэнтрацыі ўвагі, адточанай тэхнікі, вялікіх фізічных і духоўных сіл. Аднак самае галоўнае ў гэтым – аўтарская, індывідуальная работа, а яе неймавернае жаданне і любоў да ткацтва.
-Любоў да ткацтва мяркуе таксама і пастаянны эксперымент, пошук новых форм, узораў, спалучэння колеру і фактуры, - сцвярджае Валянціна Струнец. – У сваім вясельным уборы нявесты Сцепаніда Сцепанюк на гэты раз выкарыстала не традыцыйны белы і бардовы колеры, якія характэрны маларыцкаму строю адзення. Народная майстрыха выткала маларыцкі арнамент белым шоўкам на белым палатне. У яго Сцепаніда Сцепанюк, як і заўсёды, уклала не толькі ўменне злучаць ніткі, але і свае думкі, пажаданні шчасця і дабрабыту маладым. Таму тканіна, якая з’явілася з-пад яе рук, набыла духоўны сэнс і нясе ў сабе магутны энергетычны імпульс.
Сабраўшы і сшыўшы ўсе вытканыя дэталі сукенкі, Сцепаніда Аляксееўна злучыла ў адно цэлае сваё майстэрства, талент і традыцыі нашых продкаў.
Мікалай НАВУМЧЫК.
На здымку: Іван Андрайчук і Наталля Пішчык (навучэнцы 11 «Б» кл раённай гiмназii) у вясельным уборы жаніха і нявесты Маларытчыны пачатку ХХ стагоддзя, які адноўлены і вытканы Сцепанідай Сцепанюк.
Фота аўтара.